Eregalerij on Tour

Deze foto herinner ik me nog goed. Het veld lag mooi laag aan de dijk, en ineens zagen we iemand met een ladder bezig. We wisten helemaal niet dat er gefotografeerd werd. Later hoorde ik dat de foto in het Fotomuseum hing. Toen we bij de opening de fotograaf ontmoetten, bleek het een ontzettend aardige man. Als ik nu naar de foto kijk, roept het vooral herinneringen op aan de gezelligheid: het samenzijn, de teamsport, bier en bitterballen na de wedstrijd. Ik was destijds voorstopper in het elftal,  later ben ik nog linksback en keeper geweest, en eigenlijk heb ik de rest van mijn carrière gekeept. We speelden vaak tegen dezelfde teams, dus je kende iedereen. Alleen Schoonhoven… dat waren nooit onze favoriete tegenstanders.

Als ik naar de foto kijk, denk ik meteen terug aan de tijd dat er nog op zondag werd gespeeld. Dat was altijd een gezellige dag: eerst een wedstrijd kijken, en daarna met z’n allen in de kantine voor de derde helft. Een biertje, wat napraten, lachen, dat hoorde er gewoon bij. Het was echt een heerlijke zondagvulling, dat is ook mijn mooiste herinnering. De zondagen duurde lang, we bleven vaak nog uren hangen aan de bar de derde helft was net zo belangrijk als de eerste twee. Als ik naar de foto kijk, dan voel ik die sfeer weer helemaal terug.

Als ik de foto zie, dan komen meteen de herinneringen boven aan de vele jaren dat we daar gevoetbald hebben. Het roept beelden op van mooie momenten en fijne tijden samen.Voor mij voelt het als een soort familie. In al die jaren heb ik zoveel meegemaakt dat het bijna niet op te sommen is: vriendschappen, gezelligheid, wedstrijden, maar ook de tegenslagen die je samen meemaakt binnen een club. Wat het bijzonder maakt, is dat het nooit alleen om het voetballen ging. Het ging vooral om de band met elkaar, om de verbinding en het samen zijn. Dat leeft echt binnen mijn generatie, en dat maakt het zo bijzonder.

Ik heb jarenlang in dit elftal gevoetbald. Twee jaar geleden hield het team helaas op te bestaan. De foto uit 1996 laat ons zien in onze jongere jaren, bijna dertig jaar geleden. In totaal heeft het elftal 35 jaar bestaan, vanaf 1988. Sommige spelers waren er vanaf het begin tot het einde bij – bijzonder! Zelf sloot ik in 2000 aan en speelde 23 jaar mee. Wat dit team speciaal maakte, was dat het meer was dan voetbal. We waren een hechte vriendengroep, ontstaan uit een jongerensociëteit in Gouda. We maakten samen van alles mee: van uitjes tot vakantie naar Kreta. De mooiste herinnering was het samenzijn, vooral de derde helft. Na de wedstrijd bespraken we de week, de wereld en alles wat ons bezighield, met een flinke dosis zwartgallige humor. Het ging om meer dan sport: om vriendschap, gezelligheid, biertjes en dat echte clubgevoel. Voor mij staat de foto voor nostalgie. Toen speelden we nog op een ouderwets grasveld onderaan de dijk, waar we in onze jongere jaren zoveel plezier hadden. Dat moment is prachtig vastgelegd – en het is bijzonder dat de foto nu in het fotomuseum hangt.