Eregalerij on Tour

Ik ben hier elke maandag als vrijwilliger, dus ik kijk vaak naar de foto van de jongens in de auto op de Witte de Withstraat. Ik woon inmiddels vijf jaar in Rotterdam en vind het grappig dat dit een stukje stad is waar ik me toch mee verbonden voel, ook al is het niet helemaal mijn bubbel. Deze jongens vertegenwoordigen een ander deel van Rotterdam, maar het is wel de stad die we samen delen, en dat vind ik mooi. Wat ik zo leuk vind aan de foto is die houding van trots, dat paraderen, het kijken en bekeken worden. Daar moet ik altijd een beetje om lachen — niet spottend, maar juist bewonderend. Wat heerlijk om zo in het leven te staan. Als ik naar de foto kijk, moet ik denken aan de Zwart Janstraat, waar je ook dat rondrijden, kijken en bekeken worden hebt. Datzelfde gevoel van levendigheid herken ik daar.

Als ik deze foto zie, denk ik aan mijn eigen uitgaanstijd in Rotterdam. We stapten met z’n zevenen in één auto, gordels waren nog niet verplicht, of namen nachtbus 37, waar de ‘coole mensen’ altijd achterin zaten te roken, tot de chauffeur ingreep. De foto roept precies dat gevoel op van samen uitgaan, vrijheid en avontuur. Ik ging toen naar Parkzicht, dé place to be, met goede, wat alternatieve muziek. Iedereen danste de hele nacht door. Ik blowde niet, ik kwam voor het dansen, dat vond ik geweldig.

Zeven jaar geleden woonde ik een tijdje in de Witte de Withstraat, in hostel King Kong. Ik was net weg uit de nachtopvang en kon met wat spaargeld daar een kamer betalen, echt een verademing. Elke ochtend begon ik met een cappuccino beneden en een wandeling door de stad. Het voelde bijzonder om midden in Rotterdam te wonen, waar het leven letterlijk onder je raam doorging. Veertig jaar eerder had ik er ook al eens gewoond, toen het nog een ruige straat was vol gokhuizen en clubs. Nu is het juist levendig en gezellig, met plekken als Hung Kee waar ik graag kom. Laatst zag ik daar nog een man op straat een act opvoeren, waar zelfs de politie lachend aan meedeed. Dat soort momenten, onverwacht, een beetje chaotisch, maar vol leven, dat is voor mij de Witte de Withstraat.

Toen ik de foto voor het eerst zag, herkende ik de Witte de Withstraat niet meteen. Mijn herinneringen aan die straat gaan terug naar de tijd dat ik er tijdens nachtdiensten kwam eten bij Hung Kee, de enige zaak die ’s nachts open was. In die jaren had de straat iets groezeligs, het voelde nooit helemaal veilig, maar dat maakte het juist spannend. Nu is de Witte de With bijna onherkenbaar veranderd. In deze foto herken ik toch iets van die oude sfeer: het is avond, mensen zitten buiten, er is levendigheid en ontspanning. Dat vind ik er mooi aan.

Ik vind het prachtige foto en eigenlijk. De jongens in de auto trekken de aandacht, maar eigenlijk de achtergrond vind ik ook heel interessant. Dus wat doen die mensen daar op die bankjes? En daar heb ik dus heel lang naar gekeken. En ik heb me ook afgevraagd als ik toen daar op straat was, waar zat ik dan zelf? En mijn conclusie was dat ik daar ergens op een bankje had gezeten waarschijnlijk en niet in de auto