Het museum is open van dinsdag tm zondag van 11 tot 17.00 uur
Statendam 1 (Wilhelminapier), Rotterdam
Steenbergen Stipendium 2024
15 oktober, 11.00 - 8 december, 17.00
Van 15 oktober t/m 8 december presenteert het Nederlands Fotomuseum, in samenwerking met de Steenbergen Stichting, de 27e editie van het Steenbergen Stipendium. Dit is dé prijs voor het beste fotografische afstudeerwerk, gemaakt door een student aan één van de Nederlandse kunstacademies. Dit jaar is de laatste editie van Steenbergen Stipendium, maar het museum gaat door met een prijs voor fotografietalent van Nederlandse kunstacademies.
Jury en prijzen
Dit jaar hebben we vijf getalenteerde genomineerden van vier verschillende academies, zorgvuldig gekozen door een drieledige jury. De jury bestaat uit juryvoorzitter Merel Bem, jurylid Juul Hondius en jurylid Vincent van Velsen. De winnaar ging naar huis met een stimuleringsprijs van maar liefst 5.000 euro. Ook het publiek mocht stemmen voor de publieksprijs. Stemmen kon tot en met 10 november. De prijsuitreiking vond plaats op vrijdag 15 november 2024.
Bekijk het juryrapport met een overzicht van alle winnaars:
Juryrapport Steenbergen Stipendium 2024
Genomineerden
De genomineerden zijn:
- Andrea Bonderup – Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag
- Daan Hollander – Hogeschool voor de Kunsten Utrecht, Utrecht
- Vera Pluer – Willem de Kooning Academie, Rotterdam
- Davide Sartori – Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten, Den Haag
- Miles Matsui Schleifer – Gerrit Rietveld Academie, Amsterdam
Biografie genomineerden en kunstwerken
Andrea Bonderup
Andrea Bonderup is een Deense kunstenaar die in Den Haag woont. Ze werkt vooral met fotografie, keramiek en installaties. Verhalen vertellen staat centraal in haar werk, of het nu persoonlijke verhalen zijn, verhalen van verschillende generaties of universele verhalen. Andrea is erg bewust en reageert sterk op haar omgeving. Ze onderzoekt de wereld om haar heen kritisch, maar ook met empathie en speelsheid. Haar werk is activistisch en richt zich op vrouwelijkheid en genderdiscriminatie. Ze gelooft dat gesprekken ons helpen om met elkaar te verbinden en samen een betere wereld te creëren.
In the softness of the belly…
In the softness of the belly… van Andrea Bonderup toont een gigantische baarmoeder van geverfd gips tegen de muur, waardoorheen aderen lopen met ‘echt’, stromend bloed en waarin foto’s en films worden getoond. Met haar indrukwekkend kunstwerk brengt ze het onderwerp abortus op een gedurfde en speelse manier onder de aandacht. Bonderup onderging in 2023 zelf een abortus. Ze verwerkte haar persoonlijke ervaring in haar kunst en verkende het onderwerp met vrouwen die een belangrijke rol spelen in haar leven.
Daan Hollander
Daan Hollander is altijd geïnteresseerd geweest in dingen die we niet kunnen zien, maar die er toch zijn. Hij verkent deze ‘tussenwereld’ met zijn camera en handen in de natuur. Hij zoekt naar de verbondenheid tussen alles, tussen mens en natuur, en naar de waarde van al het leven. Terwijl hij rond dwaalt, speelt hij met het licht en de omgeving. Zo creëert hij een nieuwe wereld, waarin ontsnappen en vrijheid centraal staan. Met zijn foto’s, die een andere, soms vreemde werkelijkheid tonen, wil hij de kijker uitnodigen om mee te dwalen en even helemaal aanwezig te zijn.
Wachten op Gaia
Het project Wachten op Gaia gaat over de kwetsbaarheid van de natuur en de menselijke omgang hiermee. Daan Hollander koppelde dit onderwerp nadrukkelijk met het digitale tijdperk. Het project heeft tot doel de kloof tussen de mensheid en Gaia te overbruggen en te pleiten voor een perspectief waarin deze twee een zijn. Door middel van introspectie, symbolen en filosofisch onderzoek probeert het project een wereld voor te stellen waarin de mens en Gaia naast elkaar bestaan, waarbij het digitale tijdperk mogelijk een rol speelt in het ervaren van het sublieme.
Vera Pluer
Vera Pluer (1999) is een beeldend kunstenaar gevestigd in Rotterdam. Ze gebruikt media zoals fotografie, bewegend beeld en collage om haar fascinatie voor de absurditeiten van onze wereld te verkennen. Door speelse en intuïtieve experimenten werkt ze met onderwerpen die haar nieuwsgierigheid wekken, zoals stierenvechten en eieren. In deze werken nodigt ze de toeschouwers uit om vragen te stellen, maar ook om humor te vinden in het alledaagse.
Arena des Mimes
Arena des Mimes is een korte zwart-wit film over stiergevechten, waarbij mime als uitvoeringsmethode wordt gebruikt. Verschillende elementen komen samen in deze film van Vera Pluer: haar fascinatie voor stiergevechten en haar liefde voor oude film(technieken), collage en mime. Daarnaast maakt ze gebruik van moderne 3D-technieken.
Davide Sartori
Davide Sartori (1995) is een Italiaanse fotograaf die in Nederland woont. Na zijn studie in Zwitserland ging hij naar de Koninklijke Academie van Beeldende Kunsten in Den Haag. In zijn werk daagt hij de kijker uit om na te denken over de echtheid van een foto. Hij combineert archiefmateriaal, documentaire foto’s en gemaakte beelden. Fotografie gebruikt hij om verschillende realiteiten te laten zien. Geïnspireerd door zijn eigen ervaringen, toont zijn werk zijn interesse in menselijk gedrag, het verstrijken van tijd en de sporen die mensen achterlaten. Zijn onderzoek richt zich op de wisselwerking tussen aanwezigheid en afwezigheid, en hoe fotografie persoonlijke en gezamenlijke herinneringen kan vastleggen en beïnvloeden.
The shape of our eyes, other things I wouldn’t know
Het werk van Davide Sartori richt zich op het verkennen en herstellen van persoonlijke en intergenerationele relaties, met een bijzondere focus op vaderschap. Door zijn vader, die altijd een vreemde voor hem was, uit te nodigen in zijn fotostudio en zelf de werkplek van zijn vader, de luchthaven, te bezoeken, creëert hij beelden die zowel de afstand en als de behoefte aan toenadering tussen hen vastleggen. Deze foto’s fungeren als tastbare bewijzen van hun groeiende relatie, waarbij kwetsbaarheid en empathie centraal staan. Zijn werk werpt licht op de vaak over het hoofd geziene aspecten van vaderschap.
Miles Matsui Schleifer
Miles Matsui Schleifer (1997) is een beeldend kunstenaar van Japanse afkomst, geboren in Zwitserland en opgegroeid in Oostenrijk en Zuid-Californië. Hij woont en werkt momenteel in Amsterdam. Opgroeien kan aanvoelen als een sombere maalstroom van conflicten, dilemma’s en tegenstrijdigheden, maar het brengt ook veerkracht en moed met zich mee. In een wereld die soms op zijn kop lijkt te staan, zoeken mensen naar balans en een eigen stem.
Cloud Chamber
De Cloud Chamber, ofwel de wolkenkamer, van Miles Matsui Schleifer is een plat vlak op de muur, waarop tien sporen te zien zijn. Deze sporen zijn gepresenteerd in tien rijen foto’s die van links naar rechts een tijdlijn lijken te suggereren, of mogelijk zelfs een verhaal vertellen. Welke verhalen dat precies zijn, blijft echter onduidelijk; de sporen die de fotograaf heeft achtergelaten, lijken op onoplosbare raadsels. Cloud Chamber is een verhaal vol twijfel, verwarring en worsteling met volwassenheid. Op zoek naar antwoorden op vragen waar geen bevredigende oplossingen voor zijn. De Cloud Chamber maakt wellicht sporen zichtbaar, maar deze blijven gehuld in mysterie.
Steenbergen Stipendium 2024 is te zien tot en met 8 december.
Nederlands 
English (UK)