Gallery of Honour on tour

Deze gebeurtenis staat voor altijd op mijn netvlies gebrand. Het beeld van de enorme groep paarden, opgesloten op een klein stukje land door het snel gestegen water, probeerde in leven te blijven. Het was koud en nat, en het leger kreeg de paarden niet veilig naar hoger gelegen terrein. Toen besloten een paar stoere meiden naar de paarden toe te rijden om te kijken of ze hen zouden volgen. Ze wilden de leidende merrie halsteren zodat de rest haar zou volgen. Dat bleek echter niet nodig: de hele groep kwam in beweging. Het was prachtig om te zien hoe die meiden, samen met hun fantastische paarden, het vertrouwen kregen van de rest om veilig naar de dijk te gaan. De stoet struikelde af en toe, maar bleef in vol vertrouwen voortgaan. En dan natuurlijk de iconische foto van Laurens! Het licht valt zo prachtig op de witte merrie, omringd door de donkere paarden. Ik kijk de beelden nog regelmatig terug en ik houd het nog steeds niet droog.

Ik had eerst niet door wat er precies speelde, want ik was druk met werk en had het nieuws nog niet gehoord. Toen ik het dorp uitreed, zag ik drukte, politie en zelfs een legerunit die ter plaatse was om te helpen. Toen ik bij de zeedijk kwam, was alles afgezet, en pas toen hoorde ik wat er gaande was. Een vriend die in China werkte belde of appte om te vragen wat er aan de hand was, en ook onze oudste zoon in de Verenigde Staten belde. De volgende dag, tijdens de redding, had ik iemand op bezoek. Ik zei: “Kom, we gaan er gelijk heen.” Zo hebben wij de paarden over de dijk zien komen en het land in. Dat is onze herinnering eraan. De foto die hiervan is gemaakt is prachtig en iconisch. Het is knap van de fotograaf dat hij precies op het juiste moment het juiste shot wist te maken. Het dorpshuis heeft het tafereel later ook nog laten schilderen, wat heel mooi is. De paarden stonden op de dobbe, een verhoging die vroeger ook diende om schapen bij hoogwater droog te houden. Wat me vooral bijblijft, is hoe de paarden alle kanten opkijken, met Freya, het witte paard, ertussen. Voor de foto springt ze eruit, maar als paard is ze niet belangrijker dan de zwarte of bruine. Voor de foto geeft het beeld gewoon iets bijzonders.

Die foto roept meteen de spanning en sensatie op van wat er toen gebeurde. Het is een iconisch beeld geworden dat de regio, het water en de kracht van de natuur laat zien, én hoe de mens daar door kan worden overvallen. Tegelijkertijd vertelt het verhaal van de happy end die volgde. Het witte paard in het midden straalt onverzettelijkheid uit. Temidden van de bruine paarden lijkt het een symbool van kracht, hoop en een toekomstkans. De manier waarop licht en schaduw zijn vastgelegd versterkt dat gevoel: zelfs in een penibele situatie is er altijd hoop.

Het is een prachtige foto, perfect getimed. Op zichzelf is het al een kunstwerk, maar het vertelt ook een verhaal en roept herinneringen op. De paarden en de omgeving horen bij elkaar; het is een fantastische plek voor de dieren om te grazen. Tegelijk laat de foto zien hoe krachtig de natuur kan zijn en welke impact dat heeft op mens en dier. De reddingsactie van de paarden laat zien hoe mensen samenwerken en hun kennis gebruiken om deze dieren veilig te krijgen. Het is indrukwekkend hoe betrokken iedereen was. De foto straalt eerbied en ontzag uit voor de natuur en de omgeving bij Marrum. De stilte en de monumenten daar maken het helemaal af; het is een plek die je echt moet ervaren.